وب سایت شخصی سجاد شاملی

هشت فوتباليست افسانه ای

همواره اهالی فوتبال در انتخاب بهترین بازیکن تاریخ جهان در منازعه بوده اند و هر کدام یکی از هشت بازیکن زیر را بهترین می دانند اما هر کدام از این ستاره ها در دوران های متفاوتی بازی می کرده اند و به همین دلیل نمی توان قضاوت کاملی داشت. بنابراین ما این انتخاب را به شما واگذار می کنیم .

پله (برزیل)

تولد: بیست و سوم اکتبر 1940

محل تولد: ترس کوراکوس - برزیل

باشگاهها: سانتوس ، نیویورک کاسموس

مهمترین افتخارات:

برترین ورزشکار قرن بیستم به انتخاب کمیته بین المللی المپیک

برترین فوتبالیست قرن بیستم

قهرمان جام جهانی 1958، 1962 و 1970

بهترین بازیکن جام جهانی 1970

مرد سال فوتبال آمریکای جنوبی 1973

قهرمان جام بین قاره ای با سانتوس 1962 و 1963

رکورددار گلزنی در بازی های رسمی با 1281 گل 92 بازی

 77 گل تیم ملی

ملی برزیل:  حضور در جام جهانی: چهار دوره (1958، 1962، 1966 و 1970) - 14 بازی، 12 گل

"من متولد شدم برای فوتبال همان طور که بتهوون برای موسیقی متولد شد." بی تردید این جمله ای برازنده برای برترین فوتبالیست تاریخ است. بازیکنی که تمام قله های افتخار را در این ورزش فتح کرد و نقشی فراوان در عالم گیر کردن آن به عنوان ورزشی زیبا و هیجان انگیز داشت.

ادسون آرانتس دوناسیمنتو ملقب به پله در اکتبر 1940 در ترس کوراکوس کشوربرزیل متولد شد. پدرش یک فوتبالیست آماتور بود و ادسون کوچک در یازده سالگی توسط والد ماردی برتو یکی از مربیان استعدادیاب برزیل کشف شد. در 15 سالگی به باشگاه سانتوس پیوست و در سپتامبر 1956 نخستین بازی خود را مقابل کورینتیانس به انجام رساند و اولین گل خود را در دروازه این تیم جای داد.

در سال 1957 در لیگ ایالت سائوپائولو با تیم سانتوس به مقام دوم رسید و با 36 گل زده آقای گل شد تا صاحب پیراهن شماره 10 برزیل در جام جهانی 1958 سوئد شود جایی که او را به عنوان یک نابغه به جهانیان شناسانده شد. مثلث طلایی پله، واوا و ننه گارینشا تیم ها را مقهور هنر فوتبال برزیل کرد و در بازی سوم برزیل در جام در برابر شوروی پای پله 17 ساله به گل زنی باز شد.

پس از پیروزی بر فرانسه قدرتمند در نیمه نهایی، دیدار فینال با درخشش فوق العاده پله در برابر سوئد با نتیجه 5-2 به سود برزیل به پایان رسید تا این تیم برای نخستین بار فاتح جام جهانی شود.

چهار سال بعد در شیلی، پله در نخستین دیدار آسیب دید تا از روی نیمکت شاهد درخشش هم تیمی هایش و قهرمانی دوباره برزیل باشد. در همین سال او به همراه سانتوس قهرمان برزیل، جام لیبرتادورس و فاتح جام بین قاره ای شد، عناوینی که در سال بعد هم با گلزنی های او برای سانتوس تکرار گردید.

در جام جهانی 1966 پله آسیب دید و تیم برزیل هم از دور مسابقات حذف شد تا چهار سال بعد در مکزیک تلاشی دوباره برای فتح جام جهانی توسط برزیلی ها شکل گیرد. تیم های برزیل، ایتالیا و اروگوئه هر کدام دو بار قهرمان جام جهانی شده بودند و هر کدام که قهرمان جام جهانی 1970 می شدند طبق توافق اولیه فیفا فاتح همیشگی جام ژوله ریمه می شدند.

برزیل با حضور پله، کارلوس آلبرتو، توستائو، جرزینهو، ریوه لینو و ... پس از غلبه بر انگلیس مدافع عنوان قهرمانی شکست ناپذیر می نمود و ایتالیا هم موفق شد با درخشش ریوا، سینا، ماتزولا و فاکتی تا نیمه نهایی پیش رود.

در این مرحله برزیل اروگوئه را خرد کرد و ایتالیا در ماراتنی نفس گیر آلمان غربی را مغلوب نمود. در دیدار پایانی، پله با ضربه سری دیدنی گل اول برزیل را زد و با هنرمندی تمام کنترل میانه میدان را در دست گرفت تا پایه گذار پیروزی تاریخی 4-1 تیمش بر ایتالیا و تصاحب همیشگی جام ژوله ریمه شود.

پس از 17 سال حضور در سانتوس، پله در سال 1975 راهی نیویورک شد و سه فصل در تیم کاسموس بازی کرد و در طی 64 دیدار برای این تیم 37 گل هم به ثمر رساند.

در پایان قرن بیستم، چهره افسانه ای فوتبال برزیل عنوان بهترین فوتبالیست و بهترین ورزشکار قرن را تصاحب نمود.دوران پرشکوه بازیکنی که زمین سبزتابه حال به خود ندیده است در کاسموس به پایان رسید.وی مدتی هم به عنوان وزیر ورزش کشور برزیل در خدمت مردم فقیر کشورش بود.

فرانتس بکن باوئر(آلمان)

تولد:یازدهم سپتامبر 1945

محل تولد:مونیخ -آلمان

باشگاهها:مونیخ 1906، بایرن مونیخ، نیویورک کاسموس، هامبورگ

مهمترین افتخارات:

قهرمان جام جهانی 1974

 نایب قهرمانی جام جهانی 1966

 مقام سوم جام جهانی 1970

 قهرمان جام ملت های اروپا 1972

فینالیست جام ملت های اروپا 1976

قهرمان جام باشگاههای اروپا 1974، 1975، 1976 

 قهرمان جام در جام اروپا 1967

قهرمان بوندس لیگا 1969، 1972، 1973 و 1974

 مرد سال فوتبال اروپا 1972 و 1976 (به عنوان بازیکن)

قهرمان جام جهانی 1990

 نایب قهرمان جام جهانی 1986

 مقام سوم جام ملت های اروپا 1988 (به عنوان مربی)

تیم ملی آلمان :103 بازی، 14 گل

حضور در جام جهانی:سه دوره (1966، 1970، 1974)- 18 بازی، 5 گل

او استثنایی ترین چهره تاریخ فوتبال آلمان است و تنها فردی در جهان که تمامی افتخارات ممکن در جام جهانی را کسب کرده است، به عنوان بازیکن و سرمربی قهرمان جهان شده و رئیس کمیته برگزاری یک دوره از جام جهانی هم بوده است.فرانس بکن باوئر ملقب به «قیصر» در سال 1945 در مونیخ به دنیا آمد و در دوران نوجوانی در باشگاه پسران مونیخ 1906 فوتبال را فراگرفت و خیلی زود جذب بایرن مونیخ شد.

وی یکی از جوانترین بازیکنان تاریخ بایرن مونیخ بود که در 13 سالگی به این تیم پیوست و تا پایان دوران شکوفای بازی خود به پیراهن این تیم وفادار ماند.او به بایرن کمک کرد تا درسال 1965 به لیگ دسته اول آلمان صعود کند و با این تیم به چهار عنوان قهرمانی در سال های بعد دست یافت.در همین سال او در سن بیست سالگی به تیم ملی دعوت شد و یازده سال ستون اصلی تیم ملی آلمان بود.

بکن باوئر اولین بازی ملی خود را در جریان مسابقه های مقدماتی جام جهانی 1966 در برابر سوئد انجام داد و با پیروزی در این دیدار، آلمان به جام جهانی راه یافت.وی اولین بار پست سوئیپر را به دنیای فوتبال نشان داد.در جام جهانی انگلیس او درخشان ترین بازیکن تیم ملی آلمان غربی بود که در این رقابت ها چهار گل (ازجمله دو گل در دیدار نیمه پایانی برابر شوروی) به ثمر رساند و به همراه تیمش در دیدار پایانی جام حضور یافت.

در دیدار نهایی برابر انگلیس، هلموت شوئن مربی وقت تیم اورا مأمور مهار بابی چارلتون کرد که همین امر باعث محدود شدن بکن باوئر گردید و تیم آلمان در وقت اضافی، بازی را 4-2 به حریف واگذار کرد.

در جام جهانی 1970 بکن باوئر یک بار دیگر چهره ای پرفروغ از خود به نمایش گذاشت بخصوص در دیدار نیمه نهایی جام برابر ایتالیا که به شکست آلمان ها در وقت اضافی انجامید.در این دیدار کتف وی شکست ولی وی با کتف بسته بازی کرد.

دو سال بعد تیم آلمان با رهبری او به مقام قهرمانی جام ملت های اروپا دست یافت.در این دوره از رقابت ها، بازی عمیق، روان و باتدبیر بکن باوئر زمان و امکان لازم را برای گونترنتزر فراهم می کرد تا بتواند دیوار دفاعی تیم های مقابل را در هم بشکند و برای مهاجمان تیم از جمله گرد مولر فرصت های گلزنی فراهم کند.در این سال عنوان بهترین بازیکن اروپا هم به کلکسیون افتخارات قیصر افزوده شد.

سال 1974 کشور آلمان غربی میزبان جام جهانی شد و میزبان با رهبری کاپیتان قدرتمند خود در نقش یک لیبرو موفق به کسب مقام قهرمانی شد.دیدار نهایی ، هلند پدیده جام با رهبری کرایف مغلوب تجربه فراوان بازیکنان حریف شد تا بکن باوئر بالاخره جام جهانی را بالای سر برد.

از سال 1974 تا 1976 بایرن مونیخ سه سال پیاپی به عنوان قهرمانی جام باشگاه های اروپا دست یافت و پس از سومین قهرمانی این تیم، بکن باوئر راهی آمریکا شد تا در کنار پله در تیم کاسموس نیویورک بازی کند.او برای بازی در این تیم 5/2 میلیون دلار دریافت کرد که در زمان خود یک رکورد محسوب می شد.

پس از پایان دوران بازی او در سال 1984 پست سرمربیگری تیم ملی آلمان غربی را پذیرفت و همراه این تیم در جام جهانی 1986 تا دیدار پایانی پیش رفت ولی در مقابل آرژانتین 3-2 مغلوب شد و به مقام نایب قهرمانی جهان رسید.چهار سال بعد تیم آلمان با ارائه بازی های درخشان و هجومی به مقام قهرمانی جهان رسید تا بکن باوئر به اسطوره ای دست نیافتنی برای فوتبال کشورش بدل شود.

او پس از آنکه از تیم ملی خداحافظی کرد و مدتی در المپیک مارسی و سپس در بایرن مونیخ به مربیگری پرداخت.پس از چند سال او به کادر مدیریتی باشگاه محبوبش اضافه شد و به عنوان رئیس باشگاه بایرن مونیخ فتح جام باشگاه های اروپا در سال 2001 را جشن گرفت.بکن باوئر به عنوان رئیس کمیته برگزاری جام جهانی 2006 آلمان بار دیگر نقشی پر رنگ در شکوه جهانی این ورزش ایفا نمود.

دیگو آرماندو مارادونا (آرژانتین)

نام:دیگو آرماندو مارادونا

تاریخ تولد: 30 اکتبر 1960

محل تولد: ویا فیورتیو،آرژانتین

پسرک مظلومی که جهان را تحت تاثیر قرار داد

در آرژانتین چیز هایی وجود دارد که هیچگاه از سکه نمی افتند مانند دسر کارامل محلی. فوتبال هم از این جمله  می باشد،ورزشی که مدتهاست دلخوشی و سرگرمی مردم آرژانتین است و روز به روز به محبوبیت آن اضافه میشود.

اما در 30 اکتبر 1960 پسری به دنیا آمد که علاقه مردم آرژانتین به فوتبال را دو چندان کرد...اسم او را دیگو گذاشتند.

در آن زمان حتی به فکر پدر مادرش هم نمیرسید که این پسر بچه موفرفری با آن نگاه مظلوم بتواند تا این حد دنیا را متوجه خود بکند و در تاریخ ماندگار شود.

رفاقت دیگو و توپ!
در آمریکای جنوبی یک خصلت مشترک بین همه کودکان وجود دارد و آن این است که آنها قبل از اینکه به مدرسه بروند و با همسالان خود دوست شوند با توپ فوتبال آشنا میشوند.دیگو خیلی کوچک بود که در کوچه پس کوچه های ویافیورتیو با توپ چهل تکه اش به این طرف و آن طرف میپرید!او به خاطر فیزیک بدنی اش همیشه با پسر های بزرگ تر از خودش فوتبال بازی میکرد و به واقع از آنها برتر بود!

تا اینکه توجه سرمربی تیم جوانان آرژانتینیوس جونیورز،فرانسیس کورنخو، را به خود جلب کرد!این مربی به توانایی های دیگو شک نداشت اما مطمئن نبود که او بتواند با افرادی بزرگ تر از خودش به راحتی کنار بیاید و ابتدا از پذیرفتن او خودداری کرد اما اصرار های دیگو سرانجام نتیجه داد و مربی در مقابل این چپ پای کوچک نرم شد.

دیگو خیلی سریع فوق ستاره تیم شد و در 136 بازی به هیچ وجه طعم شکست را نچشید تا اینکه برای تیم بزرگسالان جونیورز فرا خوانده شد و در 20 اکتبر 1977 در لیگ دسته اول پای به میدان گذاشت و به مصاف ریورپلات رفت و هرچند 2-1طعم شکست را چشید اما آن آغازی بود بر دوران طلایی فوتبال او.بعد از آن مورد توجه بوکا جونیورز قرار گرفت و پایش به اروپا گشوده شد وتیمهای بارسلونا،ناپولی و سویا تیم هایی بودند که شاهد تکنیک بی نظیر و پای چپ جادویی اش بودند.

ستیزه جو از ابتدا

دیگو برای تیم ملی آرژانتین بازی هایی به یاد ماندنی انجام داد و هرچند که بعد از باتیستوتا با 34 گل زده در 91 بازی به عنوان دومین گلزن آرژانتین شناخته میشود ولی تاثیر او در تیم به حدی بود که فدراسیون فوتبال آرژانتین پیراهن شماره 10 این تیم را بازنشسته اعلام کرد.(هرچند بعد ها با مخالفت فیفا مجبور به لغو این تصمیم شد).

عشق و علاقه آرژانتینی ها به او از 13 آپریل 1977 آغاز شد.در آن روز مارادونا برای اولین بار پیراهن تیم کشورش را پوشید و در یک بازی دوستانه به مصاف تیمی منتخب از ستارگان لیگ آرژانتین رفت.بازی خوب او باعث شد تا سزار لوییس منوتی نتواند از او چشم پوشی کند و از او برای حضور در مرحله نهایی جام جهانی 1978 دعوت کرد.

آرژانتین در آن مسابقات قهرمان شد اما بدون مارادونا و منوتی ترجیح داد تا او را بر روی نیمکت بنشاند!

حضور در جام جهانی هرچند که به او بازی نرسید اما یک تجربه خوب برای دیگو بود و تابستان همان سال او به همراه تیم جوانان آرژانتین فاتح رقابت های جهانی جوانان در ژاپن شد.

دیگو سالها بعد راجع به آن روز گفت"تا آن زمان حضور بر روی چمن برایم فقط حکم یک تفریخ را داشت و به هیچ وجه حس نمیکردم که در یک مسابقه فوتبال ممکن است به بازیکن تا این حد فشار بیاید.

بعد از آن هم هیچگاه آنقدر تحت فشار قرار نگرفتم،البته به جز مواقعی که دخترم از من خواسته ای دارد!"

اما او مردی پر حاشیه بود و بارها حضور در دادگاه را تجربه کرد.ابتدا به خاطر شلیک کردن به یک خبرنگار با تفنگ بادی و بعد هم به خاطر به ناسزا گرفتن پاپ در یک برنامه تلویزیونی!

در بیرون میدان دشمنان زیادی داشت که در پایان حریف آنها نشد و دیگو را از پای در آوردند.اما در زمین فوتبال بی رقیب بود.

 بی دلیل نیست که میشل پلاتینی اسطوره فوتبال فرانسه راجع به او میگوید"کاری را که من با توپ فوتبال هم قادر به انجامش نیستم او با یک پرتغال به راحتی انجام میدهد"

در جام جهانی 1982 او نتوانست آن کیفیت همیشگی اش را به نمایش بگذارد.آرژانتین بازی افتتاحیه جام را از بلژیک باخت و بعد از آن مجارستان و السالوادور را از پیش رو برداشت.دیگو دو گل در مقابل مجارستان به ثمر رساند اما نتوانست اینکار را در برابر ایتالیا و برزیل تکرار کند و آرژانتین در مرحله دوم از دور رقابت ها کنار رفت.

اما در مکزیکو 1986 او بسیار خوش درخشید.5 گل او-یکی به ایتالیا و دو جفت به انگلیس و بلژیک- تیم کارلوس بیلاردو را به فینال رقابت ها رساند و با پیروزی 3-2 آرژانتین برابر آلمان غربی قهرمان جهان شد و خود را به عنوان بزرگترین فوتبالیستی که ناکنون پای به چمن فوتبال گذاشته به جهانیان معرفی کرد.

4 سال بعد بازی ها در ایتالیا برگزارشد.دیگو 7 سال را به همراه ناپولی گذرانده بود و با آن تیم دو بار قهرمان باشگاه های ایتالیا و یک بار هم قهرمان جام یوفا شده بود ولی آن تورنمنت برای دیگو شرایط متفاوت تری داشت و او قبل از شروع بازی ها از ناحیه زانو مصدوم شد اما با اتکا به قدرت بدنی اش و علیرغم آن مصدومیت پای به زمین گذاشت و آرژانتین را از سد برزیل،یوگشلاوی و ایتالیا گذراند اما در فینال و در مقابل پنالتی آندریاس برمه کاری از دستش بر نمی آمد و آرژانتین به نایب قهرمانی قناعت کرد.

اما آخرین پرده از حضور مارادونا در جام جهانی،تاریک ترین آنها نیز بود.مسابقات در آمریکا برگزار میشد و مارادونا در دو بازی ابتدایی در مقابل یونان و نیجریه حضور داشت اما کمیته مسابقات اعلام کرد که آزمایش دوپینگ او مثبت است و او از ادامه همراهی تیم ملی آرژانتین محروم شد.هم تیمی های او هم نتوانستند در غیابش کاری از پیش ببرند و آرژانتین از مرحله دوم فراتر نرفت.

بعد از آن دیگو سالهای سختی را گذراند و در حالی که گرفتار اعتیاد بود به کوبا رفت تا با کمک دوست صمیمی اش فیدل کاسترو اعتیاد را ترک کند و تا حد زیادی هم در این راه موفق بود.

بازی خداحافظی او در 10 نوامبر 2001 با شکوه هرچه تمام تر در استادیوم لا بومبونرا (استادیوم خانگی بوکا جونیورز) برگزار شد و او در قالب تیم ملی آرژانتین به مصاف تیمی متشکل از ستارگان هم دوره اش رفت و بدین ترتیب آرژانتین با پسرک طلایی اش وداع کرد!

 سوابق بازیگری

91 بازی ملی و 34 گل
حضور در جام جهانی 1982 اسپانیا
قهرمانی در جام جهانی 1986 مکزیک
انتخاب به عنوان بهترین بازیکن جام جهانی 1986 مکزیک
نایب قهرمانی در جام جهانی 1990 ایتالیا
حضور در جام حهانی 1994 آمریکا
1976-1981 آرژانتینیوس جونیورز (166 بازی و 116 گل)
1981-1982و1995-1997 بوکا جونیورز(71 بازی و 35 گل)
1982-1984 بارسلونا (58 بازی و 38 گل)
1984-1991 ناپولی (259 بازی و 115 گل)
1992-1993 سویا (29 بازی و 7 گل)
1993-1994 Newell''s old boys پنج بازی بدون گل زده
قهرمان آرژانتین 1981
قهرمان ایتالیا 1987 و 1990
جام حذفی ایتالیا 1987
جام یوفا 1989

سوابق مربیگری

1994 ماندیو کورینتیاتس
1995 ریسینگ کلاب آویاندا
2010 سرمربی تیم ملی آرژانتین

یوهان کرایف(هلند)

تولد:بیست و پنجم آوریل 1947

محل تولد:آمستردام- هلند

باشگاهها: آژاکس آمستردام، بارسلونا، لس‌آنجلس آزتکز، واشینگتن دیپلماتس، لوانته، فاینورد

مهمترین افتخارات:نایب قهرمان جام جهانی 1974، بهترین بازیکن جام جهانی 1974، قهرمان جام باشگاههای اروپا 1971، 1972 و 1973، قهرمان جام باشگاههای جهان 1972، مرد سال فوتبال اروپا 1971، 1973 و 1974

تیم ملی هلند: 48 بازی، 33 گل

حضور در جام جهانی:یک بار (1974) - 7 بازی، 5 گل

اسطوره فوتبال هلند و باشگاه آژاکس و یکی از پنج بازیکن برتر تاریخ فوتبال جهان، در سال 1947 در آمستردام متولد شد. فوتبال خود را در باشگاه آژاکس آمستردام آغاز نمود و به همراه این تیم سه بار در سالهای 1973-1971 فاتح جام باشگاههای اروپا شد. تکنیک ناب و قدرت رهبری فوق‌العاده او در کنار تاکتیکهای نوین رینوس میشل از تیم ملی هلند یک مدعی جهانی ساخت.

در کنار نیسکنز، رپ، ویلکس و سایر مردان پرتلاش هلند، او به دیدار نهایی جام جهانی 1974 رسید. در جام جهانی 1974، تیم هلند با بازیهای دیدنی کرایف موفق شد با شکست دادن برزیل و آرژانتین در مرحله ماقبل فینال برگزارکننده دیدار نهایی در برابر میزبان مسابقات یعنی آلمان غربی باشد. با شروع بازی و طی 16 پاس پیاپی که میان بازیکنان هلند رد و بدل شد، یوهان کرایف صاحب توپ شد و در محوطه جریمه با خطای برتی فوگتس سرنگون گردید تا داور نقطه پنالتی را نشان دهد.

ضربه پنالتی نیسکنز در دقیقه اول بازی به ثمر رسید و امیدهای فراوانی برای قهرمانی هلند ایجاد کرد ولی ژرمن‌ها با تلاش بی وقفه خود در نهایت به پیروزی 2 بر 1 دست یافتند تا هلند در عین شایستگی فراوان دوم شود. یوهان کرایف عنوان بهترین بازیکن جام جهانی را به دست آورد و در این سال برای سومین بار مرد سال فوتبال اروپا شد. کرایف پس از ده سال حضور موفق در آژاکس به بارسلونا رفت و در اولین فصل حضورش به مقام قهرمانی لیگ اسپانیا دست یافت.

او در طی پنج فصل حضور در بارسلونا 143 بازی در لیگ اسپانیا انجام داد و 48 گل به ثمر رساند. در اردوی تیم ملی هلند برای حضور در جام جهانی اتفاقاتی روی داد که موجب کناره‌گیری کرایف و عدم شرکتش در جام جهانی گردید. شاید اگر کرایف در آرژانتین حضور داشت هلند قهرمان جام جهانی 1978 می شد.

در سال 1979 او به تیم لس آنجلس آزتکز پیوست و یک فصل برای این تیم بازی کرد ولی دوباره به هلند بازگشت و این بار در تیم فاینورد حضور یافت و به همراه این تیم سه بار به مقام قهرمانی لیگ هلند دست یافت و در سال 1984 از فوتبال کناره‌گیری نمود و به عنوان مدیر به آژاکس بازگشت. در سایه مدیریت او تیم آژاکس فاتح جام برندگان جام اروپا در سال 1987 شد.

کرایف به بارسلونا رفت و روی نیمکت این تیم نشست و ضمن کسب جام‌های متعدد قهرمانی با این تیم در سال 1992 به مقام قهرمانی جام باشگاههای اروپا این بار در کسوت سرمربی رسید.

آلفردو دی استفانو (آرژانتین - اسپانیا)

تولد: چهارم جولای 1926

محل تولد:بوینوس آیوس- آرژانتین

باشگاهها:ریورپلات، هوراکان، میلوناریوس، رئال مادرید، اسپانول

مهمترین افتخارات:قهرمان لیگ آرژاتین 1945، 1947، قهرمان کوپا آمریکا 1947، قهرمان جام باشگاه های اروپا 1956، 1957، 1958، 1959، 1960، قهرمان جام باشگاه های جهان 1960، پنج بار آقای گل لیگ اسپانیا، مرد سال فوتبال اروپا 1957 و 1959.

تیم ملی آرژانتین : 7 بازی، 7 گل

تیم ملی اسپانیا: 31 بازی، 23 گل

بی شک آلفردو دی استانو بزرگترین اسطوره تاریخ باشگاه رئال مادرید است. نابغه ای که این باشگاه را به پر افتخارترین تیم تاریخ اروپا بدل ساخت وقتی که عامل اصلی پنج قهرمانی پیاپی این تیم در جام باشگاه های اروپا شد. 

دی استفانو در سال 1926 در بوینوس آیرس متولد شد و تحت تعلیم پدرش مهارت های اولیه فوتبال را آموخت. او با تیم محلی بارانکاش شروع کرد و در هفده سالگی توسط مدیر باشگاه ریور پلات کشف شد و به این تیم پیوست. از آنجا که در یورپلات امکان خودنمایی چندانی نیافت به مدت یک سال در هوراکان به طور قرضی بازی کرد و در 25 بازی 10 گل برای این تیم به ثمر رساند.

در بازگشت به ریورپلات، دی استفانو در طی سه فصل برای تیمش 49 گل به ثمر رساند و در سال 1947 با این تیم قهرمان آرژانتین شد. سپس راهی میلوناریوس یکی از باشگاه های کلمبیا شد و در طی پنج سال 167 گل برای این تیم به ثمر رساند. به دنبال اخراج آرژانتین از فیفا، امکان ادامه فوتبال حرفه ای برایش ممکن نبود ،بنابراین راهی اسپانیا شد و به دنبال توافق مدیران میلوناریوس با رئال مادرید به این تیم پیوست.

باشگاه بارسلونا که پیش از آن با ریورپلات بر سر انتقال دی استفانو به توافق رسیده بود جنجالی به راه انداخت که موجب دخالت فدراسیون فوتبال اسپانیا شد و مقرر گردید که دی استفانو یک سال برای رئال مادرید و سال دیگر برای بارسلونا بازی کند ولی وقتی مسئولان بارسلونا تمرین وی را دیند از سهم خود انصراف دادند. دی استفانو هنر خود را در اولین دیدار با بارسا به نمایش گذاشت و با چهار گلی که به ثمر رساند باعث پیروزی 5-0 رئال مادرید شد. در طی یازده فصل حضور این نابغه بزرگ، باشگاه رئال مادرید به هشت عنوان قهرمانی در لیگ اسپانیا دست یافت و پنج بار جام باشگاه های اروپا را فتح کرد.

دی استفانو به عنوان یک مهاجم از مهارت های قابل توجهی برخوردار بود از جمله بازی با هر دو پا و همچنین قدرت بازی سازی و حتی شرکت در کارهای دفاعی. یکی از بیادماندنی ترین بازی های او، فینال جام باشگاه های اروپا در سال 1960 بود که طی آن تیم اینتراخت فرانکورت با سه گل او و چهار گل فرانس پوشکاش 7-3 شکست خورد و رئال مادرید به پنجمین قهرمانی خود دست یافت.

دی استفانو در سال های 1957 و 1959 عنوان برترین بازیکن اروپا را به دست آورد و پس از کناره گیری از رئال مادرید،در سال 1964 به اسپانول پیوست و دو فصل برای این بازی کرد تا بالاخره در سن 40 سالگی کفش های خود را برای همیشه بیاویزد. دی استفانو در سالهای بعد به مربیگری روی آورد و با هدایت والنسیا این تیم را به مقام قهرمانی جام حذفی اسپانیا در سال 1979 رساند. مدتی هم سرمربی رئال مادرید بود و سپس سال ها به عنوان ریاست افتخاری این باشگاه در کنار تیم سابقش بوده است.

زین الدین زیدان (فرانسه)

تولد:بیست و سوم ژوئن 1972

محل تولد:مارسی - فرانسه

باشگاهها:کن(92-1988)، بوردو(96-1992)، یوونتوس(2001-1996)، رئال مادرید(2006-2001)

مهمترین افتخارات:

قهرمان جام جهانی 1998، نایب قهرمان جام جهانی 2006، قهرمان جام ملت های اروپا 2000، قهرمان جام باشگاه های اروپا 2002، بهترین بازیکن جام جهانی 1998 و 2006، بهترین بازیکن جام ملت های اروپا 2000، مرد سال فوتبال جهان 1998، 2000 و 2003، مرد سال فوتبال اروپا 1998، بازیکن برترنیم قرن اروپا به انتخاب یوفا (2004)

زیدان در یک نگاه:

۳ بار مرد اول سال جهان
۱ بار مرد دوم سال جهان
۲ بار مرد سوم سال جهان
بهترین بازیکن جام جهانی
بهترین بازیکن اروپا
بهرین بازیکن فرانسه
بهترین بازیکن جامهای باشگاهی اروپا
بهترین بازیکن لیگ اسپانیا
توپ طلا
کفش طلا
جام طلا
جام یورو
جام باشگاهی اروپا با رئال و یوونتوس
سفیر صلح سازمان ملل

تیم ملی فرانسه:108 بازی، 31 گل

حضور در جام جهانی: سه دوره ( 1986، 2002 و 2006)- 13 بازی، 6 گل

زین الدین زیدان در 23 ژوئن 1972 در مارسی به دنیا آمد.پدر و مادر او یک زوج مهاج الجزایری و مسلمان بودند و آنها در یک منطقه مهاجرنشین فرانسه به نام کاستیل زندگی می کردند.از خیابان های مارسی او خیلی زود جذب باشگاه «یواس سن هنری» شد و بعد از گذراندن دوره ای در آکادمی «المپیک» توسط ژان وارود برای باشگاه کن انتخاب شد.

به علت استعداد فوق العاده، زیدان در کن ماندنی شد و 61 بازی در لیگ فرانسه برای این تیم انجام داد.در سال 1992 به بوردو رفت و دوران موفقیت او در این تیم آغاز شد و هواداران بوردو به او لقب «زیزو» دادند.پس از دو سال او به تیم ملی دعوت شد و در 17 آگوست 1994 در برابر جمهوری چک اولین بازی ملی خود را انجام داد.

او در دقیقه 63 هنگامی که فرانسه دو بر صفر عقب بود وارد زمین شد و با به ثمررساندن دو گل بازی را به تساوی کشاند.زیدان چون ملیت فرانسوی الجزایری داشت می توانست برای الجزایر هم بازی کند، اما عبدالحمید کرمالی مربی الجزایر او را به تیم ملی دعوت نکرد زیرا که معتقد بود زیدان بازیکن سریعی نیست و زیزو فرانسه را برگزید.

 امه ژاکه به او اعتماد کرد و در جام ملت های اروپا در سال 1996 پیراهن شماره 10 تیم ملی را به وی داد و با وجود او و ژورکایف بر نام کانتونا و ژینولا خط قرمز کشید.در جام ملت ها فرانسه در نیمه نهایی و در ضربات پنالتی مغلوب جمهوری چک شد و حذف گردید.پس از این رقابت ها زیدان به تورین رفت تا در یوونتوس بازی کند.یوونتوس در دو فصل پیاپی به فینال جام باشگاه های اروپا رسید ولی در هر دو دوره مغلوب شد.

سال 1998 فرا رسید، سالی که با فتح اسکودتو آغاز شد و فرانسه که میزبان جام جهانی بود انتظار قهرمانی را می کشید.جام جهانی به خوبی آغاز شد و با رهبری زیدان تیم فرانسه دو بازی اول را به راحتی پشت سر نهاد البته زیزو در بازی مقابل عربستان در دقیقه 70 اخراج شد تا دیدار مرحله یک هشتم را هم از دست بدهد.

تیم هماهنگ ژاکه موفق شد از سد ایتالیا و کرواسی بگذرد تا خروس ها (لقب تیم فرانسه) به دیدار نهایی برسند و زین الدین زیدان در رویایی ترین شب زندگیش با دو گلی که با ضربه سر وارد دروازه برزیل کرد تبدیل به اسطوره جدید فوتبال این کشور شود.

سال 1998 با کسب عنوان های مرد سال اروپا و جهان برای زیدان به پایان رسید.در حد فاصل 2001-1999هر چند در یوونتوس عنوانی نصیب زیدان نشد ولی زیدان همراه با فرانسه به مقام قهرمانی جام ملت های اروپا رسید جامی که تحت تأثیر هنرنمایی های وی بود و عنوان مرد سال جهان را برایش به ارمغان آورد.در سال 2001 زیدان یوونتوس را ترک کرد و با قراردادی که همچنان رکورد نقل و انتقالات فوتبال جهان محسوب می شود (65 میلیون دلار) راهی رئال مادرید شد.

در رئال، زیدان پس از چندی رهبری میانه میدان را به دست گرفت و تمامی ستارگان این تیم ازجمله فیگو، رائول، کارلوس و ... را تحت تأثیر قرار داد و موجبات قهرمانی این تیم در جام باشگاه های اروپا در فصل 02-2001 را فراهم کرد.در دیدار پایانی در گلاسکو زیدان یک گل استثنایی به بایرلورکوزن زد تا رئال برای نهمین بار قهرمان اروپا شود.

اما روزهای تیره فرا رسیدند، درحالیکه فرانسه یکی از شانس های اصلی قهرمانی جام جهانی 2002 محسوب می شد، پیش از شروع جام زیدان را از دست داد و بازگشت زیزو در دیدار آخر گروهی با دانمارک هم چاره ساز نشد و مدافع عنوان قهرمانی در دور اول رقابت ها با جام وداع کرد.

پس از جام جهانی زیدان بار دیگر باعث موفقیت رئال شد و با این تیم به مقام قهرمانی جام بین قاره ای ولیگ اسپانیا دست یافت.همچنین به تیم فرانسه کمک کرد تا با هشت پیروزی پیاپی به دور نهایی یورو 2004 صعود نماید.در دسامبر 2003 او برای سومین بار عنوان مرد سال فوتبال جهان را مال خود کرد.

هر چند یورو 2004 با درخشش زیزو برای فرانسوی ها خیلی خوب آغاز شد ولی آنها در دیدار یک چهارم نهایی برابر یونان شکست خوردند و حذف شدند.پس از این ناکامی زیدان از تیم ملی کناره گیری کرد ولی به علت کسب نتایج ضعیف تیم فرانسه در مسابقه های مقدماتی جام جهانی 2006 و فشار مطبوعات، مردم و حتی درخواست ژاک شیراک،رئیس جمهور فرانسه به تیم ملی بازگشت و باعث صعود فرانسه به جام جهانی شد.

اوضاع رئال مادرید پر ستاره خیلی خوب نبود و زیدان اعلام نمود پس از جام جهانی برای همیشه با فوتبال وداع خواهد کرد.جام جهانی 2006 در حالی آغاز شد که کارشناسان شانس چندانی برای فرنسه قائل نبودند ولی رهبری زیدان و نظم تیمی فوق العاده فرانسوی ها باعث شد آنها با حذف اسپانیا به مرحله یک چهارم نهایی صعود کنند و پس از هشت سال یک بار دیگر مقابل برزیل قرار گیرند.

این بار برزیل مدافع عنوان قهرمانی و شانس اول فتح جام به شمار می رفت ولی زیدان در شب رویایی دیگری چنان ستارگان این تیم را مقهور هنرنمایی استثنایی خود کرد که فرانسه را مستحق پیروزی نمود و باعث پیروزی یک بر صفر تیمش شد.

شکست پرتقال بار دیگر آنها را به دیدار نهایی رهنمون کرد جایی که ایتالیا آماده بود انتقام فینال یورو 2000 را از زیدان بگیرد.در حالیکه هفت دقیقه تا پایان وقت اضافه دوم و ضیافت پنالتی ها مانده بود تحریکات ماتراتزی مدافع بی اخلاق تیم ایتالیا باعث عکس العمل زیدان و در نتیجه اخراج وی و از دست رفتن قهرمانی تیم فرانسه شد، هر چند فرانسوی ها کسب مقام دوم جهان را هم مدیون درخشش ستاره خود بودند.زیدان این چنین با دنیای فوتبال خداحافظی کرد و تبدیل به یکی از چند اسطوره بی بدیل تاریخ فوتبال شد.

رونالدو (برزیل)

نام : رونالدو لوییز نازاریو دلیما

قد : ۱۸۳ سانتی متر

وزن : 82 کیلوگرم

ماشین مورد علاقه : BMW

زندگی خانوادگی : همسر قبلی اش میلنه عضو تیم فوتبال زنان اسپانیا بود و از وی یک پسر به نام رونالد دارد.

رونالدو لوییز نازاریو دلیما یا همان رونالدوی معروف را همگی میشناسیم. مهاجم برزیلی که در طول یک دهه فوتبال حرفه ای خود توانسته به عناوین و افتخارات زیادی دست پیدا کند.
گلهای فراوان، آقای گلی ، توپ طلا، قهرمانی جام جهانی و.... او کیست؟

پسرک شیشه ای برزیلی در 22 سپتامبر 1976 در ریودوژانیروی (Rio de Janeiro) برزیل متولد شد و از همان دوران طفولیت به علت علاقه شدید به فوتبال در کوچه پس کوچه های ریو با توپهای پلاستیکی فوتبال بازی مــی کرد. 

 پدر و مـادرش سونـیـا و نلیـو (Sonia and Nelio) در ابتدا با اینکار موافق نبودند ولی رونی با پا فشاری فراوان در سال 1993 فوتبال حرفه ایش را آ غاز کرد.

نخستین عنوان قهرمانی بین المللی اش را در 1994 و در آرژانتین به دست آورد. رونالدو یکی از با استعدادترین و ماندگارترین فوتبالیستهای دنیاست که تا امروز نامشان در کتاب تاریخ فوتبال ثبت شده، او که فوتبال را از باشگاههای محلی ریو آغاز کرد خیلی زود توانست پله های ترقی را بپیماید و موجبات دعوت خود به تیم ملی نوجوانان برزیل را در سن 14 سالگی فراهم آورد.

داشتن 9 مدال در سن 23 سالگی رکورد خوبیست، بازیها و گلهای ملی او نشان دهنده توانایی ها و قابلیتهای بالای این نابغه فوتبال می باشد. مهمترین موفقیت رونی را در زمین چمن باید سرعت و تکنیک بالای بازی او در دریبل کردن و استفاده از فضاهای خالی محوطه 18 قدم دانست و بی شک وی یکی از تکنیکی ترین ستاره های فوتبال جهان است.

رونالدو در سال 1994 اولین جام جهانی فوتبال حرفه ای خود رابا قهرمانی تجربه کرد و پس از آن در سالهای 96 و 97 توانست توپ طلای بهترین بازیکن جهان را تصاحب کند. وی در سن 17 سالگی با احتساب 60 بازی، توانست 58 گل در کارنامه خود ثبت کند.

پس از آن بود که از تیم Cruzeiro به PSV آیندهوون (eindhoven) هلند پیوست، اما فکر می کنید مبلغ قرار داد او برای این جابجایی چقدر بود؟ 4 میلیون دلار برای استعداد خوبی که در جام 94 آمریکا به علت کم سن بودن فقط یک نیمکت نشین بود!با بازیهای درخشانش در آیندهوون عملا" جنگ بزرگی میان بارسلونای اسپانیا و اینتر میلان ایتالیا به راه انداخت.

هریک می خواستند با مبلغ بالاتری او را به جمع بازیکنان خود اضافه کنند. او در سال 1996 که جایزه فوتبالیست سال را دریافت کرد، عنوان آقای گلی لالیگا را نیز در کارنامه خود ثبت نمود و در بازی فینال قهرمانی اسپانیا نیز گل پیروزی کاتالانها را به ثمر رساند، در این میان برای برزیلی ها در فینال جام کوپای آمریکا نیز گلزنی کرد.

نوار بد شانسی ها اما روز فینال جام 98، روز آغاز بد شانسی و ناکامی های گلزن قهار برزیلی بود. شایعات متعدد در خصوص خط خوردن او از تیم ملی برزیل و مصدومیت های پیاپی در رقابت های مختلف باشگاهی باعث شد تا او از ادامه بازیهای باشگاهی سری A باز بماند، پارگی رباط زانو راست در نوامبر همان سال موجب شد تا او به صورت متناوب 2 سال از زمین چمن به دور باشد و سالهای 99 تا 2001 اینتر بدترین فصل های فوتبالش را سپری کند.

خائن بزرگ جوزپه مه آتزا شاید عده بی شماری از هواداران اینتر او را یک خائن به حساب بیاورند که پس از بهبودی نسبی اش و حضور درخشان در جام جهانی ایتالیا را به مقصد جایی که از آنجا آمده بود (اسپانیا) و سانتیگو برنابئو (Santiago Bernabéu) ترک کرد، اما نکته اصلی این است که هیچوقت آب یک آرژانتینی و یک برزیلی باهم در یک جوب نمی رود و مساله اساسی روابط بین هکتور کوپر و رونالدو بود که مشکل ساز شده و در نتیجه موجب شد تا رونی علیرغم میلش به قوهای مادرید بپیوندد و حضور 5 ساله ناکام او در ایتالیا با عزیمتش به اسپانیا و رئال مادرید real madrid خاتمه یافت.

افتخارات:

برنده کفش طلا اروپا در فصل 97 (اینترمیلان) و در فصل 2002 (رئال مادرید)

قهرمان جام جهانی (1994 – 2002) همراه با تیم ملی برزیل

آقای گل جام جهانی (2002)

فاتح جام ملت‌های آمریکای جنوبی (97 و 99)

قهرمان جام بین قاره‌ای در سال 2002 همراه با رئال مادرید

قهرمان جام در جام اروپا همراه با بارسلونا

قهرمان جام یوفا سال 98 همراه با اینتر

فاتح لالیگا به همراه رئال مادرید فصل 2003

آقای گل لیگ هلند سال 95 و سال 97

آقای گل لالیگا اسپانیا به همراه بارسلونا

قهرمان جام پادشاهی اسپانیا سال 97 به همراه بارسلونا.

لیونل مسی (آرژانتین)

- نام کامل: لیونل آندرس مسی

- تاریخ و محل تولد: ۲۴ ژوئن ۱۹۸۷ در روزاریوی آرژانتین

- ملیت: آرژانتینی

- قد: ۱۶۹ سانتی متر

- وزن: ۶۷ کیلوگرم

- باشگاهها: جوانان بارسلونا، بارسلونا

- نخستین بازی ملی: آگوست ۲۰۰۵ برابر مجارستان

- افتخارات: قهرمان رقابتهای فوتبال زیر بیست سال جهان (۲۰۰۵)، لالیگای اسپانیا (۲۰۰۵)، سوپر جام اسپانیا (۲۰۰۵)، بهترین گلزن جام جهانی زیر بیست سال (۲۰۰۵) ، بهترین بازیکن جام جهانی زیر بیست سال(۲۰۰۵)بهترین بازیکن جوان جهان (۲۰۰۶)

اولین گل

یک‌ فوروارد کامل‌ زمانی‌ کارش‌ را صحیح‌ انجام‌ داده‌ که‌ گلی‌ را به‌ ثمر رسانده‌ باشد. «مسی‌» در این‌ دیدار گلی‌ به‌ ثمر نرساند، اما یک‌ بار در موقعیت‌ گل‌ قرار گرفت‌ که‌ دفاع‌ حریف‌ روی‌ او تکل‌ خطا انجام‌ داد و یک‌ ضربه‌ آزاد به‌ نفع‌ «بارسا» اعلام‌ شد و زننده‌ این‌ ضربه‌ هم‌ کسی‌ نبود جز رونالدینیو که‌ با این‌ ضربه‌ اولین‌ گل‌ بازی‌ را به‌ ثمر رساند

بعد از مارادونا هیچ فوتبالیستی نتوانست به خوبی یاد او را در دل ها زنده کند .تا این که بار دیگر در فوتبال آرژانتین حادثه ای رخ داد . و آن ظهور ستاره ای آرژانتینی، کوتاه قد، کم وزن با پوستی سفید بود به نام لیونل مسی. طولی نکشید که او با زدن ۳۷ گل در ۳۰مسابقه برای جوانان بارسلونا توجه همه را به خود جلب کرد.

سیستم جوانگرا

«مسی‌» در «روناریو» متولد شده‌ است‌، در آرژانتین‌أ اما در «بارسلونا» همه‌ او را از خودشان‌ می‌دانند و به‌ نظر می‌رسد یکی‌ از اولین‌ محصول‌های‌ سیستم‌ جوان‌گرای‌ بارسلون‌ جدید باشد. با اینکه‌ رونالدینیو، اتوئو و دکو نام‌های‌ معروفی‌ هستند و در همه‌ جای‌ دنیا شناخته‌ شده‌اند، اما «بارسلونا» به‌ محصولات‌ جوان‌ داخلی‌ خود نیز می‌بالد و «مسی‌» آخرین‌ فرد از حلقه‌ نام‌های‌ پرداخته‌ شده‌یی‌ در «بارسلون‌» است‌ که‌ نام‌هایی‌ چون‌ «کارلوس‌ پویول‌»، «ژاوی‌ هرناندز»، «ویکتور والدز»، «آندره‌ اس‌ اینیستا» و... را شامل‌ می‌شود.

مسی‌ در سال‌ 1987 به‌ دنیا آمده‌ است‌. در پنج‌ سالگی‌ بازی‌ فوتبال‌ را آغاز کرده‌ )در باشگاه‌ گراندولی‌(أ در تیمی‌ که‌ پدرش‌ هم‌ در آن‌ مشغول‌ فعالیت‌ بوده‌ است‌. توانایی‌های‌ او مسوولان‌ باشگاه‌ «نیول‌ اولدبویز» را قانع‌ کرد که‌ «لیونل‌» را به‌ خدمت‌ بگیرند و او به‌ برادر بزرگترش‌ که‌ در آن‌ باشگاه‌ بازی‌ می‌کرد ملحق‌ شد. مربی‌ او در آن‌ باشگاه‌ «ایزیگو دومینگوئز»، می‌دانست‌ که‌ او استعداد شگرفی‌ در خود پنهان‌ دارد. او می‌گوید: «او می‌توانست‌ کارهایی‌ با توپ‌ انجام‌ دهد که‌ قوانین‌ فیزیک‌ را به‌ بازی‌ می‌گرفت‌. تنها کسی‌ که‌ قبل‌ او دیده‌ام‌ که‌ چنین‌ توانایی‌هایی‌ دارد، «دیه‌گو مارادونا» است‌...

مشکلات پزشکی

پیشرفت‌ «مسی‌» با اخباری‌ که‌ نشان‌ از یک‌ بیماری‌ هورمونی‌ در او داشت‌ که‌ باعث‌ توقف‌ رشد او می‌شد، تحت‌الشعاع‌ قرار گرفت‌. پدرش‌ تصمیم‌ گرفت‌ به‌ «کاتالونیا» مهاجرت‌ کند تا بتواند هزینه‌ درمانی‌ سنگین‌ او را به‌ نحوی‌ تامین‌ کند، اما «بارسلونا» همه‌ چیز را در مورد استعداد «لیونل‌» جوان‌ می‌دانست‌ و بنابراین‌ پیش‌قدم‌ شد تا هزینه‌های‌ درمان‌ او را بپردازد و همچنین‌ با او قراردادی‌ برای‌ بازی‌ در تیم‌ جوانان‌ «بارسلونا» منعقد شد.

آغاز به کار در اسپانیا

وقتی‌ «مسی‌» پا به‌ اسپانیا گذاشت‌ فقط‌ یک‌ متر و چهل‌ سانتی‌ متر قد داشت‌. اما قد و هیکل‌ و نیز توانایی‌های‌ او بسرعت‌ شروع‌ به‌ رشد کردند و در مدت‌ زمان‌ کوتاهی‌ حدود سی‌ سانتیمتر به‌ قد او اضافه‌ شد. پس‌ از به‌ ؤمر رساندن‌ سی‌ و هفت‌ گل‌ و سی‌ بازی‌ در اولین‌ فصل‌ بازی‌اش‌، فدراسیون‌ فوتبال‌ اسپانیا به‌ او پیشنهاد کرد تا در تیم‌ ملی‌ اسپانیا شروع‌ به‌ بازی‌ کند. مربی‌ تیم‌ زیر شانزده‌ ساله‌های‌ اسپانیا در آن‌ زمان‌ یعنی‌ آقای‌ «گینس‌ مندس‌» یکی‌ از بزرگترین‌ علاقه‌مندان‌ او بود. او در مورد «مسی‌» در آن‌ زمان‌ گفت‌: «در میان‌ بازیکنانی‌ در این‌ سن‌، او بهترین‌ بازیکنی‌ است‌ که‌ من‌ در عمرم‌ دیده‌ام‌.»

ثبت رکورد برای بارسلونا

در نوامبر سال‌ 2003، مسی‌ در یک‌ بازی‌ دوستانه‌ در مقابل‌ «اف‌ ث‌پورتو» بازی‌ کرد و یک‌ سال‌ بعد هم‌ اولین‌ بازی‌ رسمی‌اش‌ با پیراهن‌ بارسلونا را در مقابل‌ تیم‌ «اسپانیول‌» به‌ انجام‌ رساند. او در فصل‌ گذشته‌ در بازی‌های‌ چندی‌ ظاهر شد، من‌ جمله‌ در لیگ‌ قهرمانان‌ مقابل‌ «شاختار دونتسک‌». پس‌ از آن‌ در بازی‌ مقابل‌ «آلباسته‌» بود که‌ «لیوئل‌» با زدن‌ گل‌ در کتاب‌ رکوردهای‌ «بارسا» به‌ عنوان‌ جوانترین‌ گلزن‌ تاریخ‌ باشگاه‌ شناخته‌ شد.

بازیکنی جهانی

در تابستان‌ ستاره‌ اقبال‌ «مسی‌» بالاتر هم‌ رفت‌. او آرژانتین‌ را به‌ فتح‌ جام‌ جهانی‌ جوانان‌ رهنمون‌ شد. او در این‌ جام‌ عنوان‌ بهترین‌ گلزن‌ و بهترین‌ بازیکن‌ تورنمنت‌ را دریافت‌ کرد. مربی‌ آرژانتین‌ «خوزه‌ پکرمن‌»، او را در دیدار دوستانه‌ با مجارستان‌ به‌ تیم‌ ملی‌ بزرگسالان‌ دعوت‌ کرد، اما در این‌ بازی‌ او خودش‌ را نشان‌ نداد و از حیث‌ کارکرد منفی‌ در صدر اخبار قرار گرفت‌. «مسی‌» در این‌ بازی‌ دو دقیقه‌ پس‌ از ورود به‌ زمین‌ توسط‌ داور از بازی‌ اخراج‌ شد.

قرارداد جدید

«بارسلونا» از این‌ می‌هراسید که‌ مبادا باشگاه‌های‌ دیگر جواهرش‌ را از چنگ‌ باشگاه‌ در آورند، بنابراین‌ پس‌ از مدت‌زمان‌ کوتاهی‌ پس‌ از یک‌ قرارداد پنج‌ ساله‌، به‌ او پیشنهاد تمدید قرارداد دادند و با او تا سال‌ 2014 با حقوق‌ صد و پنجاه‌ میلیون‌ پوند که‌ هم‌ تراز قرارداد رونالدینیو بود، قرارداد بستند.

استعداد ویژه‌

مشکل‌ آنجا بود که‌ بارسلونا در دیدارهای‌ لیگ‌ اسپانیا نمی‌توانست‌ از مسی‌ استفاده‌ کند. ملیت‌ غیراسپانیایی‌ او اجازه‌ چنین‌ کاری‌ را به‌ باشگاه‌ در سال‌ جاری‌ نمی‌داد. اما اعطای‌ عنوان‌ شهروند افتخاری‌ اسپانیا به‌ او به‌ این‌ معناست‌ که‌ او دوباره‌ می‌تواند در ترکیب‌ تیم‌ مردمی‌ و محبوب‌ اسپانیا قرار گیرد.

«ریکارد» عقیده‌ دارد می‌تواند از «مسی‌» در هر بازی‌ استفاده‌ کند و می‌گوید که‌ پس‌ از درخشش‌ در مقابل‌ «اودینزه‌» اعتمادش‌ به‌ «مسی‌» بیشتر شده‌ است‌. او می‌گوید: «مسی‌ یک‌ بار دیگر نشان‌ داد که‌ چه‌ استعداد ویژه‌یی‌ دارد. او همچنان‌ جوان‌ است‌، اما حضورش‌ در تیم‌ حیاتی‌ به‌ نظر می‌رسد.»

درمیان همه ی نگاه ها، نگاه دیگو آرماندو مارادونا جدی تر از همه او را می پایید. مارادونا با دیدن بازی های مسی به رازی بزرگ پی برد . احساس مارادونا به او می گفت که این بار جانشین واقعی اوپیدا شده.پس از مدتی باتلاش مارادونا و مربی تیم جوانان بارسلونا مسی به بارسلونای اصلی راه یافت.

و به این ترتیب ستاره ی جوان به یکی از بزرگترین آرزوهایش دست یافت .اما برای مسی با ارزش تر از بازی کردن در تیم بارسلونا داشتن حامی بزرگی همچون مارادونا بود .

منبع : football3.ir